۱۳۸۸ مرداد ۱۹, دوشنبه

[5] - امید


در میون بر خوردهای مختلف چه بعد انتخابات و چه قبل انتخابات، چیزی که منو عذاب میداد و میده، برخورد با آدم هاییه که می گن نمیشه اوضاع رو تغییر داد. اگر آدمای سطح بالایی باشن ( البته نسبت به قشر دیگه ای که در ادامه میاد ) میگن که تاریخ تکرار میشه. یا اینکه مردم ایران دیکتاتور پرستن و در نهایت دیکتاتوری رو ترجیح میدن. میگن تاریخ اینو ثابت کرده و یا اگر از عوام باشن میگن که مملکت همینه که هست. هیچی رو نمیشه تغییر داد. ای آقا خیال ( لفظ مشهدی خیار ) شده کیلویی فلان قد بعد تو دم از این می زنی که تابلو های راهنمایی رانندگی چرا انقدر بد نصب شدن و تابلوهای کوچه ها قانون ندارن. و بعد غر می زنن و غر می زنن و میگن مردم ما فلانن. حکومت نمی زاره. اینا همه به فکر جیب خودشونن و چیزهایی شبیه این.
من به اینا اعتقاد ندارم. من به تکرار تاریخ اعتقاد ندارم. چون فرهنگ در حال تحوله. رسانه ها متفاوت شدن و علم و تکنولوژی چه خوشمون بیاد و چه خوشمون نیاد در حال متفاوت کردن جهان اطرافمونه. من می گم مردم قابل تغییرن. من اعتقادم به اینه که جامعه قابل هدایته و آینده برای ساخته شدنه. میشه تغییر ایجاد کرد. سخته. بی نهایت سخته. اونقدر سخت که الآن که فکرشو می کنم می بینم شاید نتونم زندگیمو پاش بزارم. سخته چون ساعتها و ساعت ها وقت و انرژی می خواد که چون حکومت باید صرف کنه و نمی کنه مسئولیتش به دوش کسانیه که از این حقیقت آگاهن.
بدترین اتفاق در حال حاضر اینه که: شرایط سخت کنونی، برای افرادی که در زمینه ی فرهنگ کار می کنن، این تصور رو به وجود بیاره که نمیشه و امیدی نیست. می نویسم. می نویسم که امید هست. حتی اگر برام ثابت کنین که شرایط خیلی بد تر از اون چیزیه که قابل تغییر باشه نمی تونین اینو انکار کنین که الآن و در وجود من امید وجود داره. همین قدر محدود و همین قدر کوچیک.

4 comments:

یه نقطه‌ای گفت...

ای ول ! خفن باهات موافقم . فرهنگ مرداب نیست که ثابت بمونه . درسته که در یه چهارچوب ثابت حرکت می‌کنه ولی خب حرکت می‌کنه .

سکوت گفت...

سلام

ممنون از نظرت و لطفت
خوشحال میشم بازم بیایی و سر بزنی

از زندگی گفت...

سلام
من دفعه ی قبل اومدم و فقط رسیدم لینک تون رو به فهرست گوگل ریدر اضافه کنم. این بار با توجه به اون داستانی که خودم برشمردم خدمت رسیدم که هم وبلاگ جدید رو تبریک عرض کنم و هم عرض ارادتی داشته باشم :)

تورش گفت...

امید معوق به رنج منجر می شود ...

ارسال یک نظر